Şu bizim asil milletin genelinin (Bana göre) en kötü huyu, gülmeyi ve güleni sevmeyişi…
Benim az sayıda da olsa videolarımın altına aldığım eleştirilerden biri:
“Gülme lan moruk (Youtube’da lâkabım “Dede” ve sık sık kahkaha atıyorum ya), karı gibi…”.
Aslında, her renkten trolün bana ve tüm kadınlara hakaret etmek amacıyla söylediği bu söz, benim için harika bir takdir cümlesi:
Kadın gibi zarif…
Kadın gibi neşeli…
Kadın gibi güzel gülebilmek, ne muhteşem bir haslet yahu…
Nereden mi çıktı?..
Son birkaç gündür izah edemediğim siyasi olayları Levent Kırca’dan mülhem mizahla anlatmaya çalışıyorum ya işte oradan çıktı…
Sayıları az da olsa benim de çoğunluk köşe yazarı gibi “ağır abi” takılmamı…
Memleketin dertlerine derman olmamı emrediyor kimileri…
Onu da demek başaramamış olmalıyım ki, yaptığımı fark etmemişler;
Nasıl başarayım?..
Ekonomi deseniz; dövizle, faizle, enflasyonla dans ediyor...
Siyaset deseniz, satranç değil bildiğiniz tavla oynanıyor, beyinden çok zar çalışıyor…
Ben de daha yakın bir zamana kadar ciddi ciddi oturup, ağır abi modunda yazılar döşeniyordum…
Meselâ ağır abi klâsik iktisatçılar gibi:
“Devletin mali disiplini, iktisadi sürdürülebilirliğin mihenk taşıdır...”.
Ya da “Enflasyonist baskılar, makroekonomik istikrarı tehdit ediyor” falan filan diye yazdım...
Geçen gün aynaya baktım ve kendim yerine babacığım merhumu gördüm…
Kırklareli şivesiyle konuşmaya başladı:
“A be çucuum sen ne anlatıyon be ya?.. Millet elektrik faturasını görünce Kur’an’dan ayet bulup okuyo, bulamıyosa attırıyo bi bakara makara, sen âlâ enflasyon edeflemesi diyosun... Geç bunları be kızanım, iktidarın yüzünü güldüremedii bu milleti sen güldürmee çalış baari…”.
Hızla ve telaşla aynanın önünden adeta kaçtım…
Ve işte o anda kafama dank etti…
Daha doğrusu o anda, benim de bir kafam ve içinde de bir beynim olduğunu fark ettim ...
Memlekette öyle şeyler oluyordu ki, gerçekten izahı yoktu...
Mantık devre dışıydı… Akıl, ruh ve sinir hastalıkları hastanesine sevk edilmişti...
Hal böyleyken, sanki birileri “Dooru valla be Dede çok aklısın” deyip sistemi resetleyecekmiş gibi ben hâlâ ciddiyetle yazı yazıyordum…
Komik olmaya çalışayım bari…
Dünyanın en güzel ülkesinde olan biteni ağır abi pozunda açıklamaya kalkarsanız delirirsiniz ama dalga geçerseniz hem kendinizi kurtarırsınız hem üç beş kişiyi güldürürsünüz...
İşte ondan ötürü ters çevirdim klavyemi...
Ağır abiliği cebime koydum, yerine alaycı bir tebessüm takındım, mizaha sığındım çünkü:
Ülkenin gidişatını düşününce ya gülecektim ya ağlayacaktım...
Ben de “hem güleyim hem güldüreyim bari” dedim…
Bu ülkenin en ünlü komikleri ve en kolay zengin olanları aktif siyasette…
Ben siyasetçi olamayacağıma göre…
Komik olmaya çalışayım bari…
