Fenerbahçe kaldığı yerden…

Kağıt üzerinde final serisinde Türk oyuncuların rotasyonu serideki gidişatı etkileyecek gibi gözüküyordu. Sertaç Şanlı ve Tarık Biberoviç’in sakatlıkları bu anlamda Beşiktaş’ı bir adım öne çıkarırken, özellikle Yiğit Arslan’ın son maç performansı ile Berk Uğurlu’nun sezon performansı final serisi için avantaj olarak gözükmekteydi.

Ancak sahada sezonu EuroLeague şampiyonu, yabancı oyuncu rotasyonunda rakibine göre üstün olan bir Fenerbahçe vardı.

İlk yarı bench’den aldığı sayı katkısı (27-12) Fenerbahçe’yi rahatlatırken, savunma takımı olan Beşiktaş’a ilk yarı 32’si boyalı alandan 50 sayı atmaları, bunun karşılığında Beşiktaş’ın boyalı alandan sadece 12 sayı bulması maçın hikayesi gibiydi.

İkinci yarı tempoyu yükseltemeyen Beşiktaş maça ortak olamazken koç Alimpijeviç’in sahada kalmayı becerememesi, aslında yönetemediği egosundan kaynaklandı.

Belki de bugüne kadar bazı aşırılıklarına göz yumanların da bunda katkısı olmuştur! Bu seviyede bir koçun sahada “otorite tanımaz” hal ve hareketleri kural bilmezlikle de birleşince, henüz 3. çeyreğin ortasında salon dışına çıkmak zorunda kaldı. Devamında da zaten maç maç olmaktan çıktı!

4 maç kazananın şampiyon olacağı uzun seride dolu tribünler önünde herkesin aklına başına alıp, olası gerginliklerin finalin önüne geçmesine engel olması gerekir. Aksi taktirde Yunanistan’dan farkımız kalmaz, benden söylemesi!