Öncelikle sonuçtan bağımsız olarak tek maç ile tüm sezon emeğinin değerlendirilmesinin yanlış olduğu, dolayısıyla buraya gelen dört takımın da basketbol severlerin gönlünde şampiyon olduğunu belirtmeliyim.
Maça Devon Hall’un skorer oyunuyla ve Kendrick Nunn’ı müthiş savunarak başlayan takımımız, rakibi çemberden uzak tutarak çeyreği önde kaparken, uzun sakatlık süreci sonrası Ataman’ın Lessort’u sahaya sürmesi sürpriz olmadı!
Özellikle savunmadaki müthiş konsantrasyon ile Pana’nın gaz pedalı olan Cedi’yi durdurmak ve yüzdeli şutlarımız, maçın başka bir yere evrilmesine neden oldu. Devre arasına kadar Panathinaikos’un ideal kadro arayışı da devam etti. Bu durum Fenerbahçe adına finale atılan büyük bir adımdı. Ancak devre sonuna doğru kaçırılan şutlar, sadece atarak maç kazanılamayacağını gösterirken, rakibin hücumda önceliğinin pota altı olması mentalite farkını ortaya koydu.
İkinci yarıya sert savunma karşısında skor bulmakta zorlanarak başlamamız rakibi yeniden maça ortak etti. Ancak çeyrek sonuna doğru McCollum’um devreye girmesi bir nebze rahatlattı.
Her iki takımın da sezon ortalamalarının altında kaldığı savunma maçında, oyunun her iki tarafını da iyi oynayan ve karar periyodunda 05.45 kala Nunn’ın beşlemesine neden olan Devon Hall’un müthiş çabası finali getirdi.
